هر امري در اقتصاد امروزه ديگر مرزي نمي شناسد مگر اين که ما مرزهاي فيزيکي را ببنديم جهان فيزيکي را کنترل کنيم اما جهان مجازي را نمي توانيم کنترل کنيم فضايي ايجاد شده به نام فضاي مجازي يا سايبر اسپيس که نه رئيسي دارد نه دولتي دارد و نه نيروي انتظامي البته ممکن است که فيلترينگي هم وجود داشته باشد اما در آينده اي نه چندان دور از ذهن احتمال وايرلس شدن اطلاعات وجود دارد. پس بايد برخورد معقولانه اي با اين قضيه داشت.

ما آن زماني که درس هاي سازماني هم مي خوانديم به ما مي گفتند اگر ديديد رفتاري در بین کارکنان یک سازمان عمومیت پیدا کرده به عنوان مثال شما نمي توانيد هر 80يا 90 درصد آن کارکنان سازمان را سرکوب کنيد و به جاي آن بايد به دنبال ريشه اين امر بگرديم و از ريشه آن را درمان کنيم. اگر چنين قضيه اي عموميت پيدا کرده نمي توان با آن مبارزه کرد. به اين نکته توجه کتيد که خود من يادم است که در يک مصاحبه تلويزيوني مسئول ستاد مبارزه با مواد مخدر اعلام کرد ( مورد توجه قرار بگيرد که بازار يابي شبکه که از مواد مخدر که بدتر نيست ) اعلام کرد که ما با عرضه توان مبارزه نداريم مجبوريم که جلوي تقاضا را بگيريم يعني وقتي در جامعه اي تقاضا وجود دارد نمي توان جلوي آن را گرفت .

حتي يکي از مسئولان پيشنهاد ايجاد کميته اي را داد که ما به جاي مبارزه اين توزيع کنندگان را دستگير و راهي ساير مرزها کنيم. ديگر  نتورک مخرب تر از ماده مخدر که نيست و نبايد با آن حالت سلبي برخورد کرد.

 بر طبق آماري که من دارم و در جهان امروزه شاخص معيني است نرخ  4 يا 5 درصد بيکاري در جامعه اي به عنوان يک مشکل اقتصادي تلقي مي شود و اگر بالاتر از اين مقدار برود يک معضل ملي و امنيتي و دنيا سعي مي کند که اين مشکل را يا حل کند يا در يک حد معيني کنترل کند. نرخ بيکاري فعلي ما طبق خوشبينانه ترين آمار ...